هادی ابوی ـ در گفت وگو با ایسنا اظهار کرد بر اساس قانون کمترین میزان عیدی کارگران، معادل دو برابر حداقل مزد و بیشترین میزان آن معادل سه برابر حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار است که کارفرمایان باید به کارگران خود بپردازند.

وی ادامه داد: امسال بر اساس گزارشهایی که از رصد میدانی داشتیم برخی از کارگران واحدهای صنفی عیدی خود را به نوعی دریافت کرده اند و کارفرمایان آنها پرداختی هایی به کارگران خود داشته اند که به حساب عیدی گذاشته شده است.

دبیرکل کانون عالی انجمن های صنفی کارگران افزود: به دلیل کرونا و تعطیلی بیشتر کارگاهها و کسب و کارها، فشار زیادی به کارگران و کارفرمایان وارد آمد و شیفت های کاری، فوق العاده ها و اضافه کاری ها حذف شد. در بعضی واحدها به دلیل رکود و مختل شدن فعالیت، کارگران خانه نشین شدند و برخی دیگر از کسب و کارها با اعمال محدودیتهایی ادامه فعالیت پیدا کردند لذا از آنجا که کارگران فاقد درآمد تامین کننده هزینه های زندگی هستند از کارفرمایان خود خواسته اند که تمام یا بخشی از عیدی را بپردازند تا از این طریق مشکلات و گرفتاری هایشان را برطرف کنند.

عیدی قبل از پایان سال به درد کارگران می خورد

به گفته وی، برخی از کارفرمایان با این توجیه که عیدی و پاداش پایان سال مثل عنوان آن باید در انتهای سال داده شود از هرگونه پرداختی در ماههای آخر سال خودداری یا آن را به روزهای پایانی سال موکول می کنند به نحوی که کارگران حتی نمی توانند بعد از عید استفاده لازم را از آن ببرند و در همان ماههای اول سال نو تحت تاثیر تغییر قیمت حامل های انرژی، آب و برق و کرایه تاکسی ها ارزش و اثر خود را از دست می دهد.

ابوی توصیه کرد: کارفرمایان در حد توانشان عیدی و پاداش کارگران را تا قبل از پایان سال به آنها بدهند چون در انتهای سال به دلیل ازدحام و شلوغی بانکها، پرداختی ها و واریز حسابها با مشکلاتی مواجه می شود؛ از طرفی این مبلغ قبل از پایان سال به درد کارگران می خورد و موکول کردن آن به شب عید یا بعد از سال نو کمکی به معیشت کارگران نمی کند لذا ایرادی ندارد که کارفرمایان عیدی و پاداش را پیش از اتمام سال بپردازند تا کارگران بتوانند اسباب و مایحتاج مورد نیاز زندگی را فراهم کنند و به اصطلاح به زخم زندگی بزنند.