دور دوم انتخابات بعد از مجلس هفتم براي تهراني‌ها عادت شده بود. آمدن ليست اميد به صحنه رقابت اما باعث شد تا پايتخت‌نشينان اين عادت ١٢ ساله را ترك كنند.

به گزارش آفتاب، رقابت امسال حداقل در پايتخت رقابت تمام و كمال ليست‌ها بود. دو ليست اصلي، هر كدام با ٣٠ چهره توانستند تمام جايگاه‌هاي ٦٠ نفر اول انتخابات را اشغال كنند؛ ليست اميد تمام ٣٠ رتبه اول و ليست اصولگرايان تمام ٣٠ رتبه دوم را. در اين ميان البته ليست صداي ملت هم بازي خودش را داشت. حالا اما با مشخص شدن نتيجه نهايي انتخابات، آمارها مي‌توانند حكايت‌هاي جالب توجهي را از رقابت هفتم اسفند بازگو كنند. اينكه مجموع حركت هر كدام از ليست‌ها چقدر توانسته بود با اقبال عمومي مواجه شود.

ليست‌هاي انتخابات؛ آراي يكدست مردم

تحليل آمارهاي انتخاباتي نشان مي‌دهد كه ليست اميد توانسته در تهران اقبال عمومي نزديك به ٤٠ درصد مردم را جلب خود كند. آن هم با بهره‌گيري از چهره‌هايي كه تعداد زيادي از آنها شهرت چنداني بين عموم مردم نداشتند. تحولات اما اتفاقات انتخاباتي را به سمتي برد كه يك ليست براي نخستين‌بار در همان دور اول، تمام كرسي‌هاي پايتخت را بگيرد و كار را تمام كند. اما اصولگرايان از رتبه ٣١ تا ٦٠ جدول توزيع آرا، توانسته‌اند به‌طور متوسط بيش از ٢٦‌و‌نيم درصد آرا را به خود اختصاص دهند.

اما در حالي كه تمام چهره‌هاي ليست اميد توانسته بودند از سقف راي ٢٥درصد بگذرند، در ميان اصولگرايان تنها ٥ نفر موفق به كسب بيش از يك چهارم آراي پايتخت شدند. به عبارتي در صورت ناديده گرفتن راي تمام فهرست اميد، با همين ميزان راي در پايتخت تنها ٥ نفر از فهرست اصولگرايان در دور اول امكان ورود به پارلمان را داشتند. اين تقريبا برابر با همان آمار دور قبلي انتخابات است. انتخاباتي كه به صورت تمام و كمال بين خود اصولگرايان برگزار شد و در دور اول آن تنها ٦ نفر مجوز ورود به بهارستان را دريافت كردند.

از صداي ملت تا ليست آرا

اما در اين ميان وضعيت فهرست صداي ملت هم جالب است. فهرستي كه ٩ نفر از چهره‌هاي آن وارد مجلس شده‌اند. ٩ نفري كه همگي مشترك با ليست اميد بودند. همين وضعيت هم موقعيت ليست صداي ملت را در اين انتخابات به دو نيمه كاملا متفاوت تقسيم كرد. از مجموع ١١ ميليون و ششصد و نود و ٣ هزار و چهل راي اين ليست، سهم افراد غير مشترك با ليست اميد تنها ٢٦٧ هزار و نهصد و دو راي است. به عبارتي تنها دو درصد از راي به دست آمده توسط افراد حاضر در اين فهرست. همين هم نشانه ديگري از قدرت دوقطبي ليست اميد و ليست اصولگرايان در انتخابات هفتم اسفند است. نكته قابل توجه ديگر شايد راي برخي از چهره‌هاي شناخته شده سياسي در تهران باشد. چهره‌هايي كه با وجود سابقه‌اي كه داشتند نتوانستند از بيش از ٣ ميليون و ٤٠٠ هزار راي تهراني‌ها، بيشتر از ٥ هزار راي به نام خود ثبت كنند.

اين اتفاق را هم مي‌توان در راستاي همان آراي ليستي در پايتخت تجزيه و تحليل كرد. آرايي كه تعداد بسيار زيادي از نامزدها حتي با سوابق طولاني قبلي را زير سايه ٦٠ نفر اول تهران از دو فهرست اصلي برد. شكاف بين راي نفر شصتم در اين فهرست يعني محمد كاظمي اردكاني با نفر شصت و يكم هم همين مطلب را گواهي مي‌دهد. آنجا كه به يكباره عدد راي تهراني‌ها از بيش از ٦٢٦ هزار راي به نفر شصتم به دره ٨٠ هزار راي داده شده به نفر شصت و يكم سقوط مي‌كند. فاصله‌اي كه در هيچ‌كجاي ديگر جدول پخش آراي تهران بين دو نفر كه بلافاصله پشت سر هم هستند، تكرار نشده است. فاصله بيش از نيم ميليون راي بين آخرين نفر فهرست اصولگرايان با نخستين نامزد خارج از دو فهرست اصلي، نشان مي‌دهد كه ائتلاف‌ها در روز هفتم اسفند چقدر مهم بوده‌اند.

نتيجه احمدی‌نژادی‌ها

اما تجزيه و تحليل راي اعضاي دولت احمدي‌نژاد هم شايد خالي از لطف نباشد. ١٥ نفر از مديران و وزراي دولت او در صف اين انتخابات قرار گرفتند و از جمع آنها هماي سعادت تنها بر شانه چهار نفر نشست. يك نفر هم البته در تبريز به دور بعدي راه يافته است. مهم اما اين است كه از ٩ وزير و مدير عاليرتبه دولت احمدي‌نژاد در تهران هيچكدام موفق به حضور در مجلس دهم نشده‌اند. احمدي‌نژادي‌هاي رقابت هفتم اسفند توانسته‌اند به‌طور متوسط كمي بيش از ٢٠درصد آراي حوزه‌هاي انتخابيه خود را به دست بياورند. آماري كه در دوره قبل انتخابات بيش از دو برابر اين بود و باعث شد تا چهار وزير و يك معاون احمدي‌نژاد به تركيب بهارستان راه پيدا كنند.