به گزارش صنعت نویس، در اقدامی که بیشتر به نظر می رسید نمادین باشد، تپ‌سی عصر چهارشنبه، ۱۱ بهمن، تعدادی ماشین ون را به نقاط پرتردد تهران گسیل داشت تا مسافران را به طور رایگان جابجا کند. این اقدام بعد از اعتراض‌ هایی به وقوع پیوست که تاکسی های آنلاین را برای افزایش نرخ کرایه ها در روزهای برفی مورد سرزنش قرار می داد. اما مسافرانی که دمای چندین درجه زیر صفر را در خیابان های تهران تحمل می کردند بی توجه به انتقادها، با خوشحالی و در کمال تعجب، سوار ون ها می شدند؛ خوشحال از این که یک ون مدرن جلوی پایشان ترمز کرده و به آنها پیشنهاد سوار شدن داده، و متعجب از این که هنوز کسانی هستند در این شهر که رایگان سرویس می دهند!

از مسئولان تپ‌سی که پرسیدم، گفتند برای رضایت مسافران چنین اقدامی انجام داده ایم. "خواستیم جبران مافات کنیم و پایه‌گذار روشی در حوزه‌ی سفرهای درون شهری باشیم – روشی که مسئولیت اجتماعی را درک می کند و برایش اهمیت قائل است. ما هم مانند شهرداری در یکی دو روزی که برف شدید بارید غافلگیر شدیم، ولی بعد که فرصتی دست داد جبران کردیم." این جملات را علیرضا رمضانی، مدیر روابط عمومی تپ‌سی، در گفتگویی تلفنی اظهار داشت.

گرچه به نظر می رسد هر حرکتی از سوی شرکت ها می تواند زیر ذره بین منتقدین بدبین، نمرات منفی بگیرد، اما این حرکت تپ‌سی به راستی نمره‌ی مثبت داشت. می پذیریم که شرکت نیز، در نهایت، از بازخورد مثبت این اقدام در میان مسافران منتفع می شود اما به هر حال این گونه عملیات برای یک شرکت دانش‌بنیان که هزینه های بالایی نیز دارد، هزینه‌بر است.

همین عمل را اگر شهرداری یا شرکتهای دیگر حمل و نقلی در روزهای پربرف تهران انجام می دادند شاید به مراتب اثربخش‌تر، و برای شهروندان بسیار سودمندتر بود. امکانات و منابع شهرداری تهران صدها برابر یک شرکت خصوصی است و به طبع، خدمات‌رسانی چنین نهادی می توانست در سطح وسیعی به شهروندان برف‌زده کمک کند.

کوتاهی برخی نهادهای مسئول را یک شرکت خصوصی، گرچه در مقیاسی کوچک، سعی کرد جبران نماید. به گفته رمضانی "همین بود تحفه درویش." این اقدام هر چه بود، قابل تحسین بود.

برای طراحی و اجرای پروژه ارائه سرویس رایگان در سردترین روز سال، ده‌ها نفر از کارکنان عملیات و بازاریابی شرکت تپ‌سی به مدت یک روز کامل درگیر شده بودند تا "دلی به دست آرند."

تپ‌سی شاید کمی دیر به فکر افتاد اما حرکت انسان‌دوستانه اش خیل عظیمی را به فکر انداخت.

منبع:دنیای اقتصاد