به گزارش صنعت نویس،در این بین، آتش فرهاد احتشام زاد رییس انجمن واردکنندگان خودرو از همه تندر است و روزی نیست که سایت ها و خبرگزاری ها گفت و گو و یادداشتی از وی در نقد سیاست ها وارداتی دولت منتشر نکنند. اینکه ریشه این حضور فعال و همه روزه رییس انجمن واردکنندگان خودرو در رسانه ها چیست، موضوعی جدا است و مجالی دیگر را می طلبد؛ پرسش اصلی اینجاست که احتشام زاد دقیقا از چه چیزی دفاع می کند؟ مشتریان؟ یا واردکنندگان؟
وی در مصاحبه اخیر خود با یکی از سایت های خودرویی، عنوان کرده که "مشتریان محکوم به پرداخت هزینه تصمیم اشتباه دولت (در حوزه واردات خودرو) هستند." در اینکه دستورالعمل جدید واردات و افزایش تعرفه، هزینه خرید خودروهای وارداتی را بالا برده، تردیدی نیست، اما باید از جناب احتشام زاد پرسید وی واقعا دلش برای مشتریان می سوزد؟ اگر چنین است، چرا به عنوان رییس انجمن واردکنندگان خودرو، رفتار گاها نامناسب نمایندگی های واردکننده را رصد نکرده و تخلفات آنها را که سبب متضرر شدن مشتریان شده، نقد نمی کند؟ مدت هاست کاشف به عمل آمده که برخی نمایندگی های واردکننده خودرو، بخشی از محصولات خود را در بازار آزاد به فروش می رسانند، اقدامی که به افزایش قیمت ها در این بازار دامن زده است؛ پس اینجا چرا بحث مشتریان و دلسوزی برای آنها وجود ندارد؟ اشکالی ندارد اگر احتشام زاد در راستای منافع صنفی و در دفاع از واردکنندگان صحبت کند، اما به نظر می رسد بهتر است از مشتریان مایه نگذارد، به بهانه تضییع حقوق آنها، مردم را جلو نیندازد.
از اینها گذشته، با وجود همین دستورالعمل ناقص و پر ایراد و ضد مشتری (از نظر رییس انجمن واردکنندگان)، باز هم واردکنندها چندان متضرر نخواهند شد، زیرا آنها در نهایت همه هزینه ها را تمام و کمال از مشتری دریافت و سود خود را می برند. اگر قرار به متضرر شدن واردکننده ها بود، این اتفاق باید در دوران تحریم و با آن اوضاع نابسامان ارزی و اقتصادی رخ می داد، اما آنجا هم واردکنندگان زیان نکرده و هزینه های اضافی ناشی از تحریم ها را نیز از مشتریان گرفتند. در آن دوران که شهروندان ایرانی محتاج داروهای خاص بودند، بخشی از ارز دارو به واردات خودرو اختصاص یافت و به جز وزیر وقت بهداشت، هیچ کس صدایش درنیامد و توضیح نداد که چرا چنین فاجعه ای رخ داده است.
احتشام زاد اما در یکی دیگر از مصاحبه های خود با اشاره به تعیین سقف 40 هزار دلاری برای واردات خودرو، این پرسش را مطرح کرده که آیا 320 میلیون تومان (قیمت یک خودرو وارداتی 40 هزار دلاری) معیار لوکس بودن یک کالاست؟ باشد آقای احتشام زاد؛ شما بگویید در جامعه ای که قدرت خرید حدود 80 درصد از مشتریانش در بازه قیمتی زیر 50 میلیون تومان است، 70 میلیون نفر یارانه 45 هزار و 500 تومانی می گیرند و کلی شهروند زیر خط فقر دارد، معیار لوکس بودن چه عددی است؟ 500 میلیون تومان؟ یک میلیارد تومان؟
آقای احتشام زاد؛ شما می گویید در شمال تهران قیمت خانه های لوکس از متری 25 میلیون تومان شروع می شود، پس 320 میلیون تومان معیار مناسبی برای لوکس بودن خودرو نیست؛ فرض کنیم حرف تان درست، اما شما بگویید چند درصد از شهروندان در چنین خانه هایی زندگی می کنند؟ از طرفی، مقایسه مسکن با خودرو به نظر، قیاسی نامتناسب است، چه آنکه در اولی بحث بحث ریال است و در دومی بحث بحث ارز و پایه پولی کشور.
از اینها که بگذریم، رییس انجمن واردکنندگان خودرو با چنان آب و تابی در مورد مشتریان خودروهای وارداتی صحبت می کند که انگار 99 درصد از شهروندان ایرانی عزای تعرفه واردات خودرو را گرفته و حالا که تعرفه بالا رفته، دیگر نمی توانند خودرو خارجی سوار شوند. البته شهروندان متمول حق طبیعی شان است مثل همه جای دنیا از خودروهای خارجی و لوکس استفاده کنند، اما خب دقیقا مثل همه جای دنیا باید مالیات آن را نیز بپردازند و تعیین کننده سقف این مالیات نیز در همه جا دولت است نه انجمن واردکنندگان.
نکته دیگر اینجاست که به هر حال دولت با توجه به بودجه انقباظی اش، تصمیم به کنترل خروج ارز از کشور گرفته و ازآنجاکه خودرو، آن هم از نوع وارداتی، جزو کالاهای ضروری نیست، تعرفه اش را بالا برده است. با این حال گویا رییس انجمن واردکنندگان خودرو اصلا چنین حقی را برای دولت به عنوان سیاستگذار در مسائل کلان از جمله اقتصاد، قائل نبوده و قضایا را تنها از زاویه دید خود می بیند. گویا برای احتشام زاد، چیزی به عنوان خروج ارز از کشور و ضعیف شدن پایه پولی اهمیت چندانی نداشته و فقط مهم آن است که فعالیت نمایندگی های واردکننده با قدرت ادامه یابد.
در نهایت اینکه آقای احتشام زاد، بد نیست کمی به خود و رسانه ها استراحت بدهید، شاید خیرش بیشتر باشد.