به گزارش خبرنگار صنعت نویس،از زمان ورود پراید به ایران، بیش از دو دهه می گذرد و این خودرو سال هاست به گاو شیرده سایپا تبدیل شده است، چه آنکه با درصد داخلی سازی بالا و در تیراژی فراوان تولید و روانه بازار می شود. با توجه به کیفیت پایین پراید و افزایش قیمت شدید آن طی حدودا 5 سال گذشته، بسیاری از مشتریان معتقدند این محصول قیمت تمام شده پایینی داشته و سایپایی ها سودی فراوان از تولید آن به جیب می زنند.
حالا اما مدیر بازاریابی و فروش سایپا می گوید نه تنها پراید سودی ندارد، بلکه زیانی سه تا چهار میلیون تومانی برای تولید هر دستگاه از این محصول نصیب نارنجی های جاده مخصوص می شود. با توجه به این اظهارنظر و با توجه به تیراژ سال گذشته پراید، سایپا باید در سال گذشته چیزی حدود یک هزار و 500 میلیارد تومان فقط از ناحیه تولید این محصول (نه همه خودروهای تولیدی اش) متضرر شده باشد. با این حساب، حتی اگر فرض کنیم سایر محصولات سایپا زیان ده نبوده و سودآور باشند، باز هم دومین خودروساز بزرگ ایران را باید غرق در زیان بدانیم.
در این شرایط چند پرسش بسیار مهم پیش می آید؛ اول اینکه باید از سایپایی ها پرسید اگر واقعا تولید پراید سودده نبوده و زیانی هنگفت را روی دست آنها می گذارد، پس دلیل حفظ این محصول تا به امروز و اصرار بر تولید آن چه بوده است؟ نکند مسوولان سایپا از ناحیه همین زیان هنگفت تصمیم به حذف پراید در سال آینده گرفتند؟! اگر این چنین است پس چرا اینقدر دیر؟ سایپا؛ بنگاه اقتصادی یا پرسش بعد اینکه وقتی پرتیراژترین و پرفروش ترین خودرو سایپا (و البته کل خودروسازی ایران) تا این حد زیان ده است، اصلا فلسفه فعالیت این شرکت (سایپا) چیست؟ در همه جای دنیا هدف از بنگاهداری و تولید، درآمدزایی و کسب سود است و امکان ندارد تولیدکننده ای به قصد زیان دهی، فعالیت کند، مگر اینکه سایپایی ها روشی نوین و منحصر به فرد را در پیش گرفته باشند، یعنی تولید توام با زیان!
سایپا در حال حاضر دومین خودروساز بزرگ ایران به شمار می رود و چندین هزار نفر به طور مستقیم از این شرکت ارتزاق می کنند و در این شرایط باید از مسولان این شرکت پرسید هزینه های جاری خود از جمله حقوق و مزایای پرسنل را چگونه و از چه منبعی تامین می کنند؟ وقتی این شرکت یک هزار و 500 میلیارد تومان از ناحیه تولید پرتیراژترین محصولش ضرر می دهد، چطور می تواند علاوه بر هزینه های جاری، سایر چاله چوله های مالی خود را پر کند؟ نکند سایپایی ها از سیستم بانکی وام می گیرند و حقوق پرسنل شان را می پردازند؟ اگر این چنین است، پس بهتر است نام "بنگاه اقتصادی" را از روی این شرکت برداشته و نام مرکز خیریه را روی آن بگذاریم.
از طرفی، همین چندی پیش بود که مسوولان سایپا در مجمع عمومی این شرکت از بهبود اوضاع مالی و برنامه ریزی برای توسعه دومین خودروساز بزرگ کشور صحبت به میان آوردند؛ چگونه است شرکتی با زیان سالیانه یک هزار و 500 میلیارد تومان (آن هم تنها از ناحیه یک محصول)، از رفع بحران مالی می گوید و در فکر توسعه نیز هست؟
به نظر می رسد اگر اظهارات اخیر مدیر بازاریابی و فروش سایپا را ملاک وضع فعلی این شرکت قرار دهیم، باید بپذیریم نارنجی های جاده مخصوص به نوعی در حال هدر دادن منابع مالی کشور بوده و اصلا نمی توان نام بنگاه اقتصادی را روی این به اصطلاح خودروساز گذاشت. در نهایت اینکه اگر واقعا سایپا با این حجم از زیان مشغول تولید است، واقعا چه فلسفه و نیازی به تداوم حیات این شرکت است؟ خودروسازی که به جای سود دادن، سالی یک هزار و 500 میلیارد تومان زیان از ناحیه پر تیراژترین محصول خود می دهد، بهتر نیست تعطیل شود؟ قضاوت با شما.
بیایید امیدوار باشیم گفته های مدیر بازاریابی و فروش سایپا شوخی با رسانه ها و یا مظلوم نمایی باشد، وگرنه در صورت حقیقت داشتن، باید به حال صنعت خودرو ایران و ستون دوم آن زار زار گریست و هر آن نگران فرو ریختنش بود.