صنعت نویس: با وجود آنکه هنوز به دلیل برخی سنگ اندازی‌ها در مسیر ورود بانک های بزرگ به اقتصاد ایران، برخی شرکت‌ها از قطعی کردن حضورشان در صنایع زیرساختی کشور با تردید سخن می‌گویند اما عطش دست یابی به بازاری که برای نزدیک به ۱۰ سال از دسترس جهان خارج بوده باعث شده بسیاری از شرکت های بین المللی از هم اکنون برای حضور در آینده اقتصادی ایران نوبت بگیرند.

نهایی شدن حضور شرکت هایی چون بویینگ، میتسوبیشی و بمباردیه به عنوان تولیدکننده‌های به روزترین هواپیماهای جهان در همایشی که حدود یک ماه دیگر در تهران اجرا خواهد شد نشان از آن دارد که فارغ از هر ابهامی، طرفین به این نتیجه رسیده اند که دیگر فضایی برای نادیده گرفتن بازار ایران وجود ندارد؛ همین موضوع باعث افزایش قابل توجه فشارها به وزارت خزانه داری آمریکا شد تا سرانجام اوفک با فروش هواپیماهای جدید به ایران موافقت کند.

با وجود نهایی شدن تمام این مسائل روی کار آمدن ترامپ به عنوان یکی از مخالفان توافق هسته‌ای با ایران این نگرانی را به وجود آورده که شاید او مانع ورود هواپیماهای جدید به کشور شود.

در کنار هزینه‌های سنگین سیاسی که این اقدام برای رییس جمهور جدید ایالات متحده به همراه خواهد داشت، به نظر می‌رسد عرصه اقتصاد بین المللی نیز راه را بر ترامپ خواهد بست.

او که خود بیش از آنکه سیاست مدار تلقی شود یک فعال اقتصادی و تاجر است اهمیت مجوز وزارت خزانه داری این کشور را می‌داند و قطعا در براوردی ابتدایی به این نتیجه خواهد رسید که هزینه ابطال مجوزهای صادر شده برای آنها بسیار بیشتر از هر نفع دیگری خواهد بود.

الزام ترامپ به پایبندی به مجوزهای صادر شده به معنی آن است که راه باز شده بسته نخواهد شد. زیرا صدور یک مجوز و فروش هواپیما یا دیگر تجهیزات نوین به ایران برای یک شرکت، دیگر شرکت‌های بین المللی را نیز بر آن می‌دارد که برای دریافت مجوزهای لازم فشار بیاورند و این بازار ایران را تضمین خواهد کرد؛ بازاری که بر مبنای یک بازی برد – برد تعریف شده و قطعا شرکت‌های آمریکایی قصد ندارند گوی رقابت را به حریفان اروپایی خود واگذار کنند.

ایسنا