به گزارش روزنامه فرامنطقه‌ای الحیاة، اسماعیل صیام می‌گوید: به شهرک‌های یهودی‌نشین در قدس بنگرید که به شهری بزرگ تبدیل شده‌اند، در شهرک یهودی نشین "راموت" هزاران ساختمان وجود دارند و در کوه مقابل، شهرک یهودی نشین "ریخس" قرار دارد که از هر جهت در حال گسترش است، اما ما فلسطینی‌ها نمی‌توانیم حتی یک کلبه کوچک بسازیم.

صیام یکی از هزاران ساکن فلسطینی بیت المقدس است که مسؤولان رژیم صهیونیستی خانه‌های آنها را به بهانه ساخت‌وساز بدون مجوز تخریب کرده‌اند در مقابل هر خانه فلسطینی که رژیم صهیونیستی در قدس تخریب می‌کند، صدها خانه برای شهرک نشین‌های صهیونیست ساخته می‌شود که تعداد آنها از تعداد ساکنان این شهر بیشتر است.

زمانی که اسرائیل در سال ۱۹۶۷ شهر قدس را اشغال کرد، در آن یک یهودی هم نبود، اما در حال حاضر تعداد شهرک‌نشین‌ها در این شهر به بیش از ۱۵۰ هزار تن رسیده است و این تعداد بیشتر از تعداد ساکنان شهر تاریخی است که تعدادشان به ۲۹۰ هزار نفر می‌رسید.

اسرائیل از زمانی که این شهر را اشغال و آن را به عنوان "پایتخت ابدی" خود اعلام کرد، سیاستی مبنی بر بیرون راندن ساکنان اصلی این شهر و جایگزین کردن شهرک نشین‌ها به جای آنها دنبال کرده است.

در همین حال، خلیل توفکچی، رئیس اداره برنامه‌ریزی‌ در انجمن پژوهش‌های عربی در قدس در مصاحبه با الحیاة گفت: در گام نخست مسؤولان اسرائیلی قانونی را برای ساکنان قدس تصویب کردند که آنها را مقیم و نه شهروند به حساب می‌آورد و شروع به مصادره کارت شناسایی هر شهروندی کردند که این شهر را برای کار یا تحصیل یا اقدامات مشابه ترک کرده است.

در سایه این سیاست ۱۴۵۰۰ خانواده در بیت‌المقدس کارت شناسایی خود را از دست داده و سپس حق اقامت در قدس از آنها سلب شده است و در بسیاری از مواقع حتی نمی‌توانند به این شهر سفر کنند و ساکنان قدس به آوارگانی در کرانه باختری و در مناطق دیگر تبدیل شده‌اند، چراکه مسؤول خانواده برای تحصیل یا کار برای مدتی حضور نداشت یا اینکه این خانواده برای سکونت در شهرهای مجاور برای مدتی نقل مکان می‌کردند، چراکه فرصت‌هایی برای سکونت در این شهر برای آنها وجود نداشت.

توفکچی گفت: گام بعدی تعیین مجوزهای ساخت‌وساز در مناطق این شهر و تعیین مالیات‌های سنگین برای ساخت‌وساز بود که این مساله باعث شده اکثر ساکنان این شهر نتوانند دست به ساخت‌وساز بزنند و در این شهر بمانند.

در پی این اقدامات و محدودیت‌های اعمال شده توسط اسرائیل، قدس شاهد موج مهاجرت به مناطق مجاور شد. بیشتر خانواده‌های آواره شده نیز در مناطق نزدیکی همچون کفر عقب، اردوگاه شعفاط، محله‌های راس خمیس، سمیرامیس، قلندیا و دیگر مناطق ساکن شدند.

مسؤولان اسرائیلی در سال‌های اخیر دیواری را احداث کردند که تمامی این مناطق و محله‌هایی که در حال حاضر حدود نیمی از ساکنان شهر قدس در آن ساکن هستند، جدا کرد.

ورود شهروندان از ساکنان این محله‌ها به قدس یک مساله بسیار دشوار شده است، چراکه آنها مجبورند در صف‌های طولانی خودروها در مقابل ایست‌های نظامی منتظر بمانند. محدودیت‌هایی که برای ورود شهروندان به این شهر ایجاد شده است، به ویژه ساعت‌های طولانی انتظار در مقابل مراکز ایست بازرسی باعث شده که بسیاری از آنها مدارس و محل کار خود را به کرانه باختری انتقال دهند.

در مقابل، مسؤولان رژیم صهیونیستی از ابزارها و راه‌های مختلفی استفاده کرده و ده‌ها قانون را برای تسهیل و تسریع اسکان یهودیان در قدس و تغییر ماهیت این شهر از یک شهر عربی به یک شهر اسرائیلی تصویب کردند.

توفکچی گفت، مسؤولان مساحت این شهر را هفت برابر کرده‌اند، چراکه مساحت آن در حال حاضر به بیش از ۷۰ کیلومتر مربع می‌رسد و در آن تعداد زیادی از شهرک‌های یهودی نشین، محله‌ها، مدارس، دانشکده‌ها و مناطق صنعتی و تجاری را ایجاد کردند.

مسؤولان رژیم صهیونیستی سیاست تبعیض نژادی را در این شهر اعمال کردند که در هیچ جای جهان نمونه آن دیده نمی‌شود.

زیاد الحموری، مدیر مرکز حقوق اقتصادی و اجتماعی قدس و فعال در زمینه حقوق ساکنان این شهر در سخنانی خاطرنشان کرد: مسؤولان اسرائیلی از ابزارهای شیطانی برای بیرون راندن فلسطینی‌ها از قدس و جایگزین کردن شهرک‌نشین‌ها به جای آنها استفاده می‌کنند.

وی تصریح کرد: مسؤولان مالیات‌های سنگینی را بر ساکنان قدس تحمیل می‌کنند و زمانی که مردم قدس نتوانند این مالیات‌ها را بپردازند، دارایی‌های آنها در این شهر مصادره می‌شود.

وی گفت: هزاران تن از ساکنان بیت المقدس که نتوانسته بودند مالیات‌های سنگین را بپردازند، پرونده‌هایشان به دادگاه‌ها ارجاع داده شد و کار به جایی رسید که دارایی‌هایشان را از دست می‌دهند، چرا که نمی‌توانند این مالیات‌های ناعادلانه را بپردازند.

تبعیض نژادی میان شهرک نشین‌ها و شهروندان فلسطینی به همه بخش‌های زندگی کشیده شده است.

الحموری گفت: تبعیض در همه چیز از جمله در خدمات درمانی، آموزشی، اسکان، خدمات رفاهی و دیگر امور وجود دارد.

وی افزود: افراد یهودی می‌توانند با یک خارجی ازدواج کرده و آن را به فلسطین بیاورند و در این شهر زندگی کنند، اما یک فلسطینی نمی‌تواند این کار را انجام دهد.

الحموری خاطرنشان کرد: در محله‌ها و در شهرک‌های یهودی نشین زباله‌ها دو بار در روز جمع می‌شود، اما در محله‌های عربی دو روز یکبار این اتفاق می‌افتد. در مدارس یهودی آزمایشگاه‌ها و کامپیوتر برای هر دانش آموز و نیز محل‌های بازی و محوطه‌های سبز وجود دارد؛ اما در مدارس عربی کمبود شدید کلاس‌های درسی وجود دارد و ۱۶۰۰ اتاق به عنوان کلاس‌های درس تعبیه شده و فلسطینی‌ها از آزمایشگاه‌ها و محل‌های بازی برخوردار نیستند.

زباله‌ها در محله‌های فلسطینی در قدس به نحوی انباشته می‌شود که زندگی در این محله‌ها را بسیار دشوار می‌سازد.

آمارهایی که مرکز حقوق مدنی در اسرائیل جمع آوری کرده، نشان می‌دهند که مردم بیت المقدس ۳۵ درصد از مالیات‌ها را در بخش غربی و شرقی قدس می‌پردازند، اما فقط از پنج درصد خدمات برخوردار هستند.

وی افزود: دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا پیش از آنکه قدس را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت بشناسد، باید از میزان تبعیض نژادی در این شهر مطلع می‌بود، ترامپ گفته است که واقعیت قدس را به رسمیت می‌شناسد در حالی که اوضاع واقعی شهر قدس همان تبعیض نژادی است.

مردم بیت المقدس بر این باورند که تصمیم ترامپ مسؤولان اسرائیل را به تسریع در اجرای طرح‌های شهرک‌سازی‌ در این شهر ترغیب می‌کند. یوآو کیش، از نمایندگان حزب لیکود اسرائیل اخیراً پیش‌نویس قانونی را به پارلمان ارائه داد که بر اساس آن شهرک‌های یهودی نشین به شهر قدس ملحق و در مقابل اردوگاه شعفاط، کفر عقب و عناتا از قدس جدا می‌شوند.

دولت تل‌آویو همچنین پیش‌نویس قانونی را در مورد قدس اصلاح کرده است که راه را برای رژیم صهیونیستی به منظور جدا کردن محله‌های فلسطینی جدید از این شهر باز می‌کند.