به گزارش ایسنا، محمدرضا رضوی - رییس موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی - در "کارگاه آموزشی سیاست‌های صنعتی و عضویت در سازمان تجارت جهانی" با اشاره به امضای توافق‌نامه‌هایی با کره جنوبی اظهار کرد: به دلیل اینکه به دنبال افزایش فرصت‌های همکاری با این کشور کره جنوبی بودیم به این تفاهم‌نامه‌ها رسیدیم. این تفاهم‌نامه‌ها می‌تواند در زمینه تحولات و سیاست‌گذاری‌های اقتصادی و بهبود فضای کسب و کار به کشور ما کمک کند.

وی با اشاره به اینکه در سال‌های اخیر کره جنوبی از شرکای اصلی ایران بوده است، ادامه داد: قبل از تحریم‌ها کره سه - چهار میلیارد دلار صادرات به ایران داشت. ایران نیز بیش از ۱.۴ میلیارد دلار به کره صادر می‌کرد. این ارقام مربوط به سال های ۱۳۹۰ و ۱۳۹۱ است اما در هشت‌ ماهه اخیر صادرات ایران به کره افزایش داشته و به دو میلیارد دلار رسیده که این در مورد کره نیز صادق است.

رضوی با بیان اینکه توسعه اقتصادی کره و صادرات صدها میلیارد دلاری آن می‌تواند الهام بخش بازارهای ایران نیز باشد، ادامه داد: موفقیت کره مربوط به توانمندی بازار و محصولات این کشور است و این تنوع سازی به رشد صادرات این کشور کمک کرده و باعث شده در بحران‌های اقتصادی که اقتصاد دنیا را دچار مشکل می کند کره مستحکم به کار خود ادامه دهد. همچنین راهبردها و استراتژی‌های کره در راستای امضا توافق‌نامه‌های تجاری مختلف و تعامل با کشورهای دیگر می‌تواند قابل توجه باشد و این کشور یکی از بنیان گذاران سازمان تجارت جهانی بوده است.

وی در همین رابطه افزود: با توجه به درخواست ما برای عضویت سازمان توسعه تجارت جهانی تجربه کره می‌تواند کارساز باشد. همچنین ایران با دارا بودن بازار ۴۰۰ میلیونی نفری منطقه می‌تواند بازاری برای کالاهای کره‌ای باشد.

رضوی با اشاره به هکاری ایران و کره در زمینه اقتصادی گفت: همکاری دو کشور می‌ـواند در زمینه شراکت در صنایع نفت و گاز و صنایع پایین دست آن مانند پتروشیمی باشد. همچنین ظرفیت‌های ناشناخته‌ای در بازار ایران برای کره وجود دارد و این همکاری می‌ـواند ارزش افزوده بالای برای هر دو کشور ایجاد کند.

رییس موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی با اشاره به موقعیت ایران در منطقه ادامه داد: همکاری دو کشور در پروژه‌های زیرساختی منطقه‌ای مانند ساخت نیروگاهه‌ها و حمل و نقل باعث افزایش مبادلات کالا بین کره و غرب آسیا شود و ایران نیز می‌تواند به اشتغالزایی برسد. این همکاری می‌تواند با تبادل متخصصان و فعالیت‌ها آکادمیک بین دو کشور ادامه یابد.

دانگ جو - نماینده هیئت کره‌ای - نیز در افتتاحیه کارگاه آموزشی سیاست های صنعتی و عضویت در سازمان توسعه تجارت جهانی گفت: روابط تجاری بین دو کشور می‌تواند به نفع هر دو طرف باشد و کره نیز به فکر حفظ و گسترش این رابطه بوده است. ایران منابع خدادادی و متنوعی دارد. اولین و بزرگترین منبع گازی و بزرگترین منابع نفتی دنیا در اختیار ایران است.

وی در همین رابطه افزود: اکنون بیش از ۵۰ سال است که کره و ایران مبادلات فناوری و منابع انسانی دارند. از سال ۱۹۶۱ روابط دو کشور آغاز شد و پس از شروع جنگ در دهه ۵۰ کره در آتش جنگ سوخت اما در دهه ۷۰ توانستیم به صادرکننده جهانی تبدیل شویم و منابع انسانی و فناوری صادر کردیم. در آن زمان ارتباط با ایران در حد اعزام کارگر بود و در ساخت سدها و نیروگاه‌ها به ایران کمک کردیم.

دانگ جو با اشاره به جنگ هشت ساله ایران گفت: بعد از جنگ تحمیلی برای بازسازی کمک کردیم و این بازسازی با سرعت بسیاری انجام شد. در زمان تحریم‌ها نیز همچنان همکاری خودمان را به ایران ادامه دادیم.

وی با اشاره به سفر رئیس جمهور کره جنوبی به ایران ادامه داد: در سفر ریاست جمهوری کره بیش از ۹۰ تفاهم‌نامه در زمینه‌های حمل و نقل، آب‌خیز داری و اکتشافان انرژی و تامین مالی امضا شد که خواهان گسترش آن هستیم. همچنین در سال آینده مرکزی فرهنگی کره در ایران تاسیس خواهد شد و سمبل روابط دوستانه دو کشور در نام گذار دو خیابان به نام‌های سئول و تهران در پایتخت دو کشور است.

نماینده هیات تجاری کره در ایران افزود: ایران و کره دوست و شریک هستند و درک درستی از مواضع یکدگیر دارند و این شراکت می‌تواند از طریق مراکز تحقیقاتی تعمیق شود.

در ادامه این نشست، افسانه شفیعی - رییس پژوهشکده توسعه صنعتی و معدنی موسسه مطالعات و پژوهش های بازرگانی - با ارائه تحقیقات خود و اشاره به کاهش توان رقابت بازار ایران در دوران تحریم‌ها، ادامه داد: تاثیراتی که تحریم بر بازار ایران گذاشت توان رقابت ایران را کم کرد اما تحریم‌ها تنها دلیل این مشکل نبود بلکه چالش‌های ساختاری مشکل را بزرگتر کرد.

این پژوهشگر با اشاره به اتکای اقتصاد ایران به منابع انرژی ادامه داد: این میزان اتکا به مواد پتروشیمی و فلزات که ۸۰ درصد ارزش افزوده کشور را تشکیل می‌دهند، یک فاجعه است زیرا فضای کمی برای صنایع دیگر باقی می‌ماند. ۱۰ سال قبل وضعیت بهتر بود و میزان اتکای کشور به منابع انرژی کمتر بود اما این رقم افزایش چشمگیری داشته است.

شفیعی گفت: صنایع مبتنی بر انرژی مانند ذغال سنگ و مواد شیمیایی تنها ۲۰ درصد اشتغال را در بر می‌گیرد.

این پژوهشگر در رابطه با بنگاه‌های کوچک و متوسط ادامه داد: بنگاه‌های کوچک محرک اصلی در رشد اقتصادی هستند، در صورتی که این بنگاه‌ها در ایران توان کافی برای رقابت ندارند و مجهز به تکنولوژی‌های محلی هستند و بازار محصولاتشان نیز بازار محلی است.

پژوهش دیگری نیز نشان می‌دهد که کشورهایی که در طی زمان محدود سیاست‌های حمایتی را اعمال کرده‌اند توانسته‌اند رشد اقتصادی را تجربه کنند، اما این سیاست حمایتی باید هدف دار و محدود باشد. اما این سیاست‌ها در ایران به طور کلی نامحدود و بدون زمان بندی اعمال شده است که این مغایر با تجارت آزاد است و دولت سکان دار تجارت در اقتصاد ایران شده است. در دوران جنگ دولت چاره‌ای جز در دست گرفتن اقتصاد کشور نداشته و در آن زمان نمی تواند به توسعه اقتصادی و پیشرفت فناوری فکر کند اما بعد از عبور از شرایط سخت مانند جنگ و تحریم باید به رشد فناوری بیاندیشیم.

ادامه این پژوهش نشان می‌داد کشورهایی مانند آمریکا و ژاپن که پس از مدتی سیاست‌های حمایتی خود را کاهش داده‌اند، موفق‌تر بوده‌اند.

این پژوهش در رابطه با سیاست‌های کلان ایران بیان می کرد که یک دست نبودن سیاست های تجاری و کلان مشکل بزرگی است که گاها دیده می‌شود بین ادارات دولتی و قوانین سازمان‌های مختلف با اهداف تجاری کشور هماهنگی وجود ندارد.

این پژوهش با مقایسه تعرفه‌های تجاری ایران و کشورهای منطقه نشان می‌داد که ایران یکی از کشورهایی است که در منطقه بالاترین تعرفه‌های تجاری را دریافت می‌کند.