به گزارش خبرنگار صنعت نویس،تیر ماه 95 بود که پس از گمانه زنی‌های مختلف، بالاخره مشخص شد گروه بهمن به عنوان یکی از شرکت های مشهور کشور، به "ویسمن موتور" واگذار شده و خیلی زود نیز کاشف به عمل آمد که پشت این واگذاری، یکی از غول های قطعه سازی کشور یعنی "صنایع تولیدی کروز" قرار دارد.
با شنیدن نام کروز، شاید اولین موضوعی که به ذهن می آید، قدرت مالی فوق العاده این شرکت باشد و اتفاقا از همین رو گمان می رفت گروه بهمن پس از واگذاری به کروزی ها، تحولاتی عمیق را به خصوص در حوزه مشارکت های خارجی و عرضه محصولات جدید تجربه کند.
اتفاقا برخی مسوولان ارشد کروز نیز در گفت و گو با رسانه ها از عزم این شرکت برای جذب شرکای خارجی در گروه بهمن خبر داده و در این بین، صحبت از برندهایی مانند نیسان و پژو و رنو نیز به میان آمد. شرایط به شکلی پیش رفت که خیلی ها گمان می کردند گروه بهمن پس از رفتن در آغوش کروز،به قطب سوم خودروسازی ایران تبدیل و یقه ایران خودرو و سایپا را در عرصه رقابت خواهد گرفت.
از سوی دیگر اما تغییرات گسترده کروز در بخش های مدیریتی گروه بهمن نیز نشان از برنامه ها و اهداف این شرکت برای ایجاد تحولات عمیق در این خودروساز قدیمی کشور داشت، به علاوه اینکه کروزی ها خود یکی از بازیگران اصلی و قدرتمند قطعه سازی به شمار می رفتند و امید داشتند از این ناحیه نیز زودتر به هدف بلندپروازانه شان یعنی "خودروساز شدن" برسند.
در مجموع اقداماتی که کروز در گروه بهمن انجام داد، به خوبی مشخص می کرد این قطعه ساز قدرتمند و البته گاهی پرحاشیه، سودای خودروساز شدن را دارد و برای رسیدن به این هدف بزرگ نیز "گروه بهمن" را دستاویز قرار داد.
این در حالی است که با گذشت 15 ماه از خرید گروه بهمن توسط کروز، اتفاق خاص و چندان امیدوارکننده ای در حوزه مشارکت خارجی و عرضه محصولات جدید از برندهای جهانی، تقریبا رخ نداده است. هرچند آمارها از رشد تیراژ گروه بهمن طی این 15 ماه خبر می دهند، اما به نظر می رسد حتی اگر کروز هم نبود، بهمنی ها با توجه به اجرایی شدن برجام و لغو تحریم های بین المللی، می توانستند تولید خود را بالا ببرند. گروه بهمن تا پیش از کروز، با برندهایی مانند مزدای ژاپن و FAW چین همکاری و محصولات آنها را مونتاژ می کرد و بعد از کروز نیز با همان ها و همان محصولات روزگار می گذراند. به عبارت بهتر، گروه بهمن با آمدن کروزی ها تفاوت خاصی در مشارکت های خارجی و عرضه محصولات جدید نکرده و فعلا هیچ خبری از شرکای جدید خارجی برای این خودروساز قدیمی نیست.
این در حالی است که با توجه به خصوصی بودن گروه بهمن از یک سو و بنیه مالی قوی کروز از سوی دیگر و البته بهبود فضای بین المللی، شرایط برای ایجاد مشارکت های جدید خارجی فراهم آمده است. در این مورد که چرا کروز نتوانسته تا به امروز تحولی عمیق را در گروه بهمن ایجاد کند، دلایل مختلفی عنوان می شود، از جمله اینکه ظاهرا هنوز مسائل و مشکلات بین المللی، این مجموعه و گردانندگانش را رها نکرده است.
به اعتقاد کارشناسان، نکته دیگر اینجاست که وضع بازار خودرو در ایران چندان پایدار نیست و بنابراین بخش خصوصی (حتی کروز) نمی تواند اقدام چندان جذابی را انجام و شراکت بین المللی مناسبی را آغاز کند. کارشناسان البته این را هم می گویند که با وجود همه مشکلات و موانع، انتظار بیشتری از کروزی ها در اداره گروه بهمن می رفت و طبعا اگر قرار به ادامه یکنواختی در این خودروساز بخش خصوصی باشد، کلاهی از نمد کروز، نصیب صنعت خودرو کشور نخواهد شد.
به نظر می رسد اگر بناست اوضاع گروه بهمن پس از واگذاری به کروز، تغییر و تحول خاصی را به خود نبیند، همان بهتر که کروزی ها به شغل اصلی شان یعنی قطعه سازی پرداخته و پا در کفش خودروسازان نکنند.