حسینعلی شهریاری در نامه ای به حسن روحانی رئیس جمهور و رئیس ستاد ملی مبارزه با کرونا در ۱۰ بند به بیان نکاتی پرداخت و اجرای آن را لازم دانست.

متن این نامه به شرح زیر است:

«حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای دکتر روحانی رئیس محترم جمهور و رئیس ستاد ملی مبارزه با کرونا

با سلام

احتراما بر اساس اصل ۱۱۳ قانون اساسی و جایگاه جنابعالی به عنوان رئیس شورای عالی سلامت و با توجه به شیوع ابتلا و افزایش مرگ و میر ناشی از این بیماری دستور فرمایید در اسرع وقت به نکات زیر توجه و اقدامات بایسته توسط مسئولان ذیربط صورت گیرد.

۱. با توجه به اهمیت تقویت جنبه های انگیزشی پرسنل بهداشت و درمان و عدم تحقق به موقع و میزان با کفایت مورد لزوم بسته های تشویقی کارکنان بهداشت و درمان در کنار تاخیر پرداخت مزمن در کارانه های پرسنلی خطر فزاینده کاهش جدی انگیزه های نیروی انسانی محتمل است. لازم است در اسرع وقت در جهت تامین منابع مورد لزوم و تخصیص بلادرنگ و توزیع عادلانه پرداخت های مالی به پرسنل خدوم بهداشت و درمان در خطوط اول مقابله با بیماری کرونا اقدام عملیاتی صورت پذیرد. طبیعی است در صورت بی تفاوتی به این موضوع خدای نکرده ممکن است با بروز نافرمانی های مدنی در خدمتگزاران سخت کوش بهداشت و درمان همراه شود.

۲. با توجه به مزمن شدن این بیماری و ماهیت فرسایشی آن و خستگی و فرسودگی فزاینده تیم بهداشتی و درمانی در کنار ابتلای روزافزون این عزیزان که موجب می شود از گردونه ارائه خدمات خارج شوند و در حال حاضر خطر کمبود نیروی انسانی ماهر در رسته های بهداشتی و درمانی به ویژه بیمارستان های درمانی که مستقیما درگیر تقابل با کرونا هستند، معضل جدی و نگران کننده تلقی می شود. لذا ضروری است در اسرع وقت و بدون فوت وقت و با تسهیلات غیربروکراسی در زمینه صدور به موقع مجوزهای استخدامی در گروه های بهداشتی و درمانی اقدامات مورد لزوم انجام شود.

۳. با توجه به حجم رو به افزایش بیماران در اکثر استان های کشور و در عین حال کاهش پیش رونده درآمدهای اختصاصی دانشگاه های علوم پزشکی که در خط اصلی و مقدم مقابله با عوارض این بیماری قرار دارند به شدت اقتصاد و سلامت دچار چالش های نگران کننده شده است. لذا لازم است جهت جبران درآمدهای اختصاصی آسیب دیده و نیز تامین منابع مالی مورد لزوم دانشگاه ها اقدام عاجل صورت پذیرد. اهمیت این موضوع از آنجا دو چندان می باشد که قبل از بروز بلای دامن گیر کرونا اکثریت قریب به اتفاق دانشگاه های علوم پزشکی با کسری جدی و نگران کننده منابع روبرو بوده اند. نقش موثر و مسئولانه سازمان های بیمه گر در این زمینه اهمیتی راهبردی دارد.

۴. با توجه به بروز امواج آتی این بیماری در عرصه جهانی و از جمله در کشور ما در فصول پاییز و زمستان لازم است به صورت پیشگیرانه نسبت به تامین ذخایر راهبردی وسایل حفاظت فردی، اقلام دارویی و تجهیزاتی اقدامات موثر و بر اساس یک برنامه زمانبندی منظم و دقیق صورت پذیرد.

۵. با امعان نظر به تنوع اقلیمی کشور و اهمیت مداخلات بومی در هر استان و سیمای متفاوت این بیماری در شهرستان ها و استان های مختلف و ضرورت اتخاذ تصمیمات به موقع محیطی لازم است نسبت به تفویض اختیار وسیع تر به استانداران و روسای دانشگاه های علوم پزشکی از طرف ستاد ملی اقدامات ضروری صورت پذیرد تا پروتکل های تهیه شده توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با حساسیت بیشتری انجام شود.

۶. جهت حصول آمادگی همه جانبه در مقابل امواج ویرانگر این بیماری ضرورت اجتناب ناپذیر و بسط زیرساخت های بهداشتی و درمانی کشور بیش از هر زمان دیگری حس می شود. لذا لازم است به صورت جهادی کلیه پروژه های بهداشتی و درمانی که از پیشرفت فیزیکی مورد قبول و مطلوبی در کشور برخوردار هستند به صورت خارج از نوبت به اتمام رسانده شود.

۷. با توجه به استهلاک روز افزون اقلام سرمایه ای در مراکز درمانی و بیمارستان ها لازم است ضمن تخصیص منابع مالی مستقل در اسرع وقت نسبت به جایگزینی اقلام مزبور تمهیدات لازم صورت پذیرد.

۸. از آنجایی که انجام منظم و هدفمند تست های آزمایشگاهی کووید ۱۹ به ویژه تست های مبتنی بر آنتی ژن می تواند در فرآیند غربالگری و درمان بیماران و کاهش منطقی میزان ابتلا و توقف چرخه سرایت ویروس نقش آفرین باشد ضرورت دارد نسبت به تامین کیت های مورد لزوم و ابزار مربوطه در کنار ذخیره سازی آنها اقدام عاجل صورت پذیرد.

۹. با توجه به اعمال درست راهبرد اجباری سازی ماسک به ویژه در اماکن عمومی و عرصه های خدماتی ساز و کارهای واقعی و یارانه ای جهت تامین ماسک های رایگان و ارزان قیمت برای اقشار فرودست و گروه های آسیب پذیر و افراد نابرخوردار طراحی و اجرا شود.

۱۰. با توجه به نگرانی جدی دلسوزان جامعه پزشکی و داوطلبان و خانواده های آنها توصیه می شود کلیه کنکورهای سراسری زمانی برگزار شود که بیماری در کل کشور به طور کامل تحت کنترل درآمده باشد. زیرا تجربه نشان داده اجرای پروتکل های یکسان با توجه به شرایط اقلیمی متفاوت کشور نمی تواند ضمانت اجرایی داشته باشد و متاسفانه ممکن است شاهد همه گیری شدیدتر با مرگ و میر بالا باشیم و کسی نتواند جوابگوی ملت باشد.