سال آینده در چنین روزهایی ، انتخابات ریاست جمهوری برگزار می شود و به احتمال قریب به یقین یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری ، حسن روحانی رئیس جمهور فعلی است که خود را برای دومین دوره ریاست جمهوری آماده می کند.

طی سه سالی که از خرداد ماه 92 می گذرد جناح تندرو با شانتاژ ، سنگ اندازی و جوسازی طوری وانمود 
می کند که روحانی رئیس جمهور یک دوره ای است و در دوره بعد رئیس جمهور فردی به جز حسن روحانی است.

شرایط و آرایش سیاسی کشور به شکلی روبه جلو می رود که حسن روحانی در خرداد ماه سال  96 ، کاندیدای مورد نظر اکثریت مردم در سراسر کشور است و تخریب و تضعیف دولت از سوی برخی افراطیون راه به جایی نخواهد برد.

همانطور که جناح مخالف دولت نتوانست در هفتم اسفند و دهم اردیبهشت کاری از پیش ببرد و با پاسخ کوبنده مردم مواجه شد، مطمئناً در انتخابات سال آینده نیز این افکار عمومی است که با چشم باز و درک واقعیت های موجود ، سره را از ناسره تشخیص خواهد داد.

حضور یک مجلس قوی که اکثریت آن از چهره های اصلاح طلب و معتدل هستند و هیأت رئیسه آن که از ترکیب حامیان دولت ( علی لاریجانی ، مسعود پزشکیان و علی مطهری ) تشکیل شده است می تواند در یک سال آینده به عنوان مجلسی هم سو و همراه دولت خودنمایی کند.
  
از سوی دیگر افزایش تدریجی قیمت نفت طی چند هفته گذشته و پیش بینی اینکه این روند افزایشی ادامه داشته باشد ، می تواند دولت حسن روحانی را در تنظیم بودجه و سر و سامان دادن به وضعیت اقتصادی و اقدامات زیربنایی یاری رساند.

با توجه به اینکه بودجه بر پایه فروش نفت به قیمت هر بشکه 40 دلار بسته شده ، افزایش 10 دلاری قیمت نفت می تواند برگ برنده ای برای حسن روحانی باشد تا این درآمد اضافی را به معیشت و رفاه اقتصادی مردم اختصاص دهد.

حال با توجه به آرایش سیاسی پارلمان از یک سو و حمایت های سیاسی و جانبداری چهره های شاخص از سوی دیگر و همچنین افزایش قیمت نفت که می تواند وضعیت اقتصادی را برای یک سال آینده تا اندازه ای بهبود بخشد ، مطمئناً حمایت های مردمی و افکار عمومی جامعه از روحانی و تیم او دو چندان خواهد شد و جناح دلواپس هر چه بیشتر به حاشیه رانده خواهد شد.

قابل پیش بینی است که جناح افراطی و تندرو  طی یک سال آینده نیز به تخریب و سنگ اندازی خود ادامه دهد بهتر است با تفکر و تعقل و بازبینی حرکات چند سال اخیر خود فکر حضور به امید پیروزی را در انتخابات سال 96 از سر بیرون کند و آماده رقابت برای انتخابات سال 1400 شود.

اما اصول گرایان که طی سه سال اخیر و پس از کنار رفتن دولت سابق ، کمی موضع اعتدال و منطق را چاشنی کار خود کرده و حد و مرز خود را با رئیس جمهور قبلی مشخص کرده اند در انتخابات سال 96 از روحانی حمایت کنند و شریک پیروزی مردم در انتخابات سال آینده باشند ، چرا که اگر چنین نکنند ، یک بار دیگر خاطره هفتم اسفند برایشان تداعی خواهد شد و آنها مطمئناً در انتظار یک باخت دیگر نیستند . 
قراین و شواهد حاکی از آن است که شانس روحانی برای ریاست جمهوری در دوره بعد بسیار بالاست خاصه اگر  کسانی به به میدان بیایند که روی کار آمدن آنان اسباب نگرانی اکثریت مردم شود. از این رو  عقل سلیم حکم می‌کند اصول گرایان با حمایت از روحانی در خرداد ماه 96 ، بر روی اسب های بازنده شرط بندی نکنند. کاری که البته رادیکال ها را بیش از پیش در مقابل میانه ها قرار خواهد داد.

عصر ایران