صنعت نویس: همیشه در تصادفات، سه عامل انسان، جاده و وسیله نقلیه مورد بررسی قرار می گیرد که در این بین، عامل انسانی دارای بالاترین میزان خطا، شناخته می شود. اصلی ترین خطای عامل انسانی که باعث تصادف می شود، سرعت بیش از حد وسیله نقلیه است.

 در این میان، خطای غیرقابل جبران در هنگام تردد وسایط نقلیه عمومی مانند اتوبوس می تواند فجایع زیادی به دنبال داشته باشد. یکی از دلایل این خطا، سرعت بالای تردد اتوبوسها در ایران است. طبق قانون، اتوبوس های حمل و نقل عمومی می توانند تا سقف 110 کیلومتر در ساعت در اتوبانها و جاده های یک طرفه تردد کنند.

این سقف بالا در حالی در نظر گرفته شده که در سایر کشورهای جهان، قانونگذاران سعی کرده اند با کاهش سرعت مجاز اتوبوسها، خطای انسانی به دلیل سرعت زیاد را تا حد امکان کاهش دهند.

در کشورهای آمریکایی مانند برزیل، دومینیکن، اکوادور و پرو، سقف سرعت مجاز اتوبوسها از 50 تا 90 کیلومتر تعیین شده است.

در اروپا، سرعت مجاز اتوبوسها از این هم پایین تر است. مثلا در یونان سقف سرعت مجاز اتوبوسها 80 کیلومتر برای اتوبوسهای عمومی و 60 کیلومتر برای اتوبوس مدرسه در نظر گرفته شده. در سوئد، این سقف به 90 کیلومتر رسیده. در آلمان و اسپانیا که تا چندی پیش، سرعت در آزادراهها محدودیتی نداشت، سقف سرعت مجاز اتوبوس در حد 100 کیلومتر در نظر گرفته شده است.

در آسیا هم می توان گفت معدود کشورهایی که دارای سقف مجاز سرعت اتوبوس نزدیک به ایران هستند، تنها جرات کرده اند این سقف را تا 100 کیلومتر در ساعت بالا ببرند. در سایر کشورها، حد مجاز سرعت اتوبوسها از این میزان پایین تر است. مثلا در پاکستان این سرعت به 90 کیلومتر در ساعت و در فیلیپین به 80 کیلومتر می رسد.

اینطور که پیداست در بین لیست سریعترین اتوبوسهای جهان، می شود گفت اتوبوسهای ایرانی با سرعت مجاز 110 کیلومتر در ساعت، از سریعترین ها شمرده می شوند. سرعتی که به نظر می رسد علاوه بر افزایش سوخت و هزینه نگهداری خودروهای عمومی در سطح ملی، باعث شده تا امنیت از جاده های کشور رخت ببندد. به نظر می رسد بازنگری در سرعت مجاز خودروهای عمومی به خصوص اتوبوسهای بین شهری باعث می شود تا جاده های امن تر داشته باشیم و مسافران با خیال تخت به سفر خود بپردازند.

خبر آنلاین