به گزارش خبرنگار صنعت نویس، سایپایی ها به تازگی برنامه ای را در دستور کار خود قرار داده اند که طبق آن، به ثبت نام کنندگان در "طرح اتوخدمت" تنها یک محصول با قیمت قدیم تحویل داده می شود و باقی خودروهای ثبت نامی، با قیمت روز امکان تحویل دارند. طبق این طرح، مثلا اگر کسی دو خودرو در طرح اتوخدمت ثبت نام کرده باشد، سایپا تنها یکی از آنها را با شرایط منعقد در قرارداد (به خصوص قیمت ذکر شده) تحویل می دهد و خودرو دیگر با شرایط جدید (طبق الحاقیه سایپا) و طبعا قیمت روز قابل تحویل است. گفته می شود بین 30 تا 40 هزار قرارداد تعیین تکلیف نشده، از طرح اتوخدمت باقی مانده است و به ادعای سایپا، این تعداد قرارداد تنها به 10 هزار نفر متعلق است. آن طور که مدیر فروش سایپا عنوان کرده، هفت تا هشت هزار نفر از این افراد "واسطه" هستند.

در باب این اقدام سایپا چند نکته وجود دارد. اول اینکه طرح این شرکت (تحویل تنها یک خودرو با قیمت قدیم) عملا مصداق خلف وعده است و طبعا ثبت نام کنندگان می توانند از منظر حقوقی آن را پیگیری کنند. 10 هزار نفری که به گفته سایپایی ها قرارداد آنها در طرح اتوخدمت تعیین تکلیف نشده، مطابق با شرایط آن زمان سایپا اقدام به ثبت نام کرده  و این شرکت نیز مهر تایید پای برگه قرارداد فی مابین زده است. سایپا می گوید 40 هزار قرارداد باقیمانده از طرح اتوخدمت، متعلق به 10 هزار نفر است و این یعنی به طور متوسط هر نفر چهار قرارداد با این شرکت دارد. با توجه به اینکه ظاهرا آن زمان محدودیت کد ملی (اینکه با هر کد ملی فقط یک ثبت نام قابل انجام باشد) وجود نداشته، بنابراین مشتریان مجاز بوده اند بیش از یک خودرو ثبت نام کنند. پرسش اینجاست که وقتی سایپا خود شرایط ثبت نام بیش از یک خودرو را فراهم آورده و پای برگه های قرارداد با مشتریان را امضا کرده است، حالا با چه توجیهی و با استناد به کدام قانون، قراردادها را نادیده گرفته و آشکارا خلف وعده می کند؟

درست است که سایپا به دلیل تحریم و مشکلات داخلی اقتصاد، با بحران تولید دست و پنجه نرم می کند و در طرح اتوخدمت نیز خیلی ها (به هر نیتی) بیش از یک محصول ثبت نام کرده اند، اما دلیل نمی شود این شرکت قراردادهای رسمی با مشتریان را نادیده بگیرد و بگوید به آنها عمل نمی کند. اینکه در گذشته شرایطی فراهم شده و مشتریان توانسته اند خودرو در تعداد بالا ثبت نام کنند، مسئله آنها نیست، مشکل سایپاست، حتی اگر توان عمل به تعهدات مربوطه را نداشته باشد. شرایطی که گریبان خودروسازی ایران به ویژه سایپا را گرفته، مقصرش مشتریان نیستند و آنها نباید تاوان طرح های ناکامی مانند اتوخدمت را بدهند.

نکته دوم اینجاست که سایپا می گوید هفت تا هشت هزار نفر از باقیمانده ثبت نام کنندگان طرخ اتوخدمت، "واسطه" هستند؛ سایپایی ها را چه شده که آشکارا به مشتریان خود انگ واسطه گری می زنند و پروایی هم از عواقب و تبعات شستن گناه افراد ندارند؟ اگر سایپا نگران واسطه ها و واسطه گری بود، چرا آن زمان که نقدینگی می خواست و طرح اتوخدمت را بدون آینده نگری به جریان انداخت، فکر این روزها را نکرد؟ مشخص است سایپایی ها آنقدر برای تامین منابع مالی عجله داشته و آن چنان بی پول بوده اند که طرح اتوخدمت را با کمترین محدودیت و آپشن های بسیار، به اجرا گذاشته و فکر عواقبش را نکرده اند. ممکن است مسوولان فعلی سایپا بگویند طرح اتوخدمت در دوران مدیران قبلی بوده و مقصرش ما نیستیم؛ این درست، اما ثبت نام کنندگان هم گناهی ندارند که مدیران قبلی رسما آنها را به چنین سفره پر برکتی دعوت کرده اند.

قطعا مسوولان سایپا خوب می دانند خلف وعده شان در باقیمانده قراردادهای طرح اتوخدمت می تواند برای آنها بار حقوقی داشته و دردسر ایجاد کند، با این حال ظاهرا آنها هم مثل مدیران قبلی فقط قصد نجات خود را از گرفتاری های فعلی دارند و تبعات این اقدام را به آیندگان حواله کرده اند.